การผลิตบรีนั้นอาจเริ่มมาจากนมวัวที่สกิม (skim) บางส่วนหรือทั้งหมด ส่วนเคิร์ดนั้นได้มาจากการเติมเรนเนิท (rennet) ลงไปในนมดิบและอุ่นในอุณหภูมิสูงสุด 37°C จากนั้นจึงนำชีสที่ได้มาหล่อลงพิมพ์ บางครั้งโดยใช้ทัพพีมีรูแบบดั้งเดิมที่เรียกว่า “แปล อา บรี” (pelle à brie) พิมพ์ขนาด 20 เซนติเมตรจะเต็มไปด้วยชั้นของชีสบาง ๆ หลายชั้น และมีการระบายน้ำออกเป็นเวลาประมาณ 18 ชั่วโมง จากนั้นเมื่อนำชีสออกจากพิมพ์แล้ว จึงนำชีสโรยด้วยเกลือ แล้วปลูกรา (inoculate) หัวเชื้อชีส (cheese culture) เช่น Penicillium candidum, Penicillium camemberti หรือ Brevibacterium linens แล้วจึงนำไปบ่มในสภาพแวดล้อมควบคุมเป็นเวลา 4-5 สัปดาห์เป็นอย่างต่ำ

หากชีสถูกบ่มจนเลยเวลาบ่ม (mature) คือหลายเดือนจนถึงหนึ่งปี รสชาติของชีสจะเข้มขึ้น ส่วนปาเต๊ะ (pâte) นั้นจะแห้งและมีเข้มขึ้น ส่วนเปลือกจะสีเข้มขึ้นและเปราะขึ้น บรีแบบนี้จะเรียกว่า “บรีนัวร์” (Brie Noir) เป็นภาษาฝรั่งเศสแปลว่าบรีสีดำ ในภูมิภาค Île-de-France ซึ่งผลิตบรี ผู้คนนิยมนำบรีแช่ในกาเฟโอแล (café au lait) รับประทานเป็นอาหารมื้อเช้า[1]

บรีที่สุกเกิน (บ่มไว้นานเกิน) จะมีปริมาณแอมโมเนียมากเกินอย่างไม่น่าอภิรมย์ ซึ่งเกิดจากจุลินทรีย์เดียวกันกับที่ใช้ในการบ่ม[2]